Хүүхэд харах үйлчилгээний төв нэртэй “хашаанууд” хот, хөдөөгүй бий болж эхэллээ. Энэ үйлчилгээг манайхан Монголд анх удаа нэвтэрч буй, шинэ зүйл мэтээр санаад байх шиг. Үнэндээ ийм үйлчилгээ манай орны хаа сайгүй байдаг юм шүү дээ. Түүнийг хувийн цэцэрлэг гэж өргөмжилдөг боловч үнэндээ үзүүлдэг үйлчилгээ нь хүүхэд харах төдий.
Үгээ тод, цэвэр хэлдэг дөрвөн настай охин маань заримдаа “Дай дай”, “Най най” гэх мэтээр дөнгөж хэлд орж байхдаа л гаргаж байсан авиагаа давтан, хэлээ зажилдаг болчихлоо. Явж байсан цэцэрлэг нь үүдээ барьсан тул өөр цэцэрлэгт өгснөөс хойш ингэж нялхраад байгаа юм. Өмнөх цэцэрлэг нь хүүхдүүдээ бага, ахлах бүлэг гэж хоёр хуваадаг, манай “нөхөр” ахлах бүлэгт нь явдаг байсан тул хэлээ зажлах нь байтугай том хүүхдүүдтэй ана мана үзэлцдэг байлаа.
Харин одоогийн цэцэрлэгт нь нэг ойтой нялзрайгаас эхлээд ирэх намар сургуульд орох “зөнөгүүд” бүгд нэг л өрөөнд өдөржин хамт байдаг. Үүгээр зогсохгүй сургуулийн сурагч байдаг гээд бод доо. Охин маань цэцэрлэг дээрээ өдөр унтаж чадахгүй байгааг саяхан л мэдэв. Жаахан хүүхдүүд нь уйлж чарлалдаад унтуулдаггүй гэнэ.
Цэцэрлэг бол сургуулийн өмнөх боловсролын байгууллага. Гэвч хувийн цэцэрлэгүүдийг ингэж хэлэх арга үнэндээ байдаггүй. Дөрвөн хананы дунд янз бүрийн насны хүүхдүүдийг өдөржин хашаад, гадаа ч гаргадаггүй ийм газрыг цэцэрлэг биш, хүүхэд харах үйлчилгээ гэж нэрлэвэл таармаар санагддаг юм.
Улсын цэцэрлэгүүд л хүүхдүүдийг нас насаар нь бүлэг болгон тусад нь байлгаж, сургуулийн өмнөх боловсролыг жинхэнэ утгаар нь олгодог юм билээ. Улсын цэцэрлэгт хүмүүждэг хөршийн маань хүүхэд хувийн цэцэрлэгт явдаг миний охиноос илүү мэдлэгтэй. Наад зах нь 20-ийн дотор цээжээр тоо бодож, жишнэ. Хормогчны театр, хуруу хүүхэлдэй гээд олон сонирхолтой аргаар улсын цэцэрлэгүүд багачуудын нүдийг тайлдаг бол миний том хүүхэд төлбөрөө төлөөд цэцэрлэгт явдаг атлаа нэг, хоёр настай жаалуудыг асарч, эгчийн үүрэг гүйцэтгэсээр зургаан нас хүрсэн дээ.
Сургуульд орохынх нь өмнөх хэдэн сард багш хөлсөлж байж хүүхдээ 20-ийн дотор тоо бодуулж, 100 хүртэл тоолуулж, 35 үсэг нүдлүүлж, гарыг нь зүгшрүүлсэн. Сар бүр цэцэрлэгт 350 мянган төгрөг, жилийн 12 сард нийтдээ 4.2 сая төгрөг (Сургуульд ортол таван жил) төлсөн хэрнээ дахиад сургуульд бэлтгэх гэж багш хөлслөх хэрэг гарсан. Ямар вэ дээ.
Гэхдээ бас ч гэж гэртээ байсаар сургуульд орсон хүүхдээс дээр. Ядаж л багш гэж хүн байдаг, үгэнд нь орж, үүрэг даалгаврыг нь биелүүлэх ёстой гэдгээ ухамсарлана. Хүний хүүхдүүдтэй харилцаж сурна. Нүүр хагарна. Ээж ааваасаа хол байж, биеэ даана. Учиргүй соёлтой, хүмүүжилтэй, мундаг хүн болохгүй ч нийгмийн амьтан болох суурь тавигдана.
Хүүхэд харах үйлчилгээний газрууд яг ийм л байх болно. Гэхдээ та, биднийг цэцэрлэг гэж хуурахгүй, хүүхэд харах үйлчилгээ гээд ил тод зарлачихаж байгаа юм. Илүү тэнгэртэйд нь олддог улсын цэцэрлэгт хүүхдээ оруулж чадахгүй, хувийнх нь төлбөр өндөр болохоор олон хүүхэд цоожтой хаалганы цаана өдрийг өнгөрүүлж, эцэг эх нь ажлаа тайван хийж чадахгүй яваа. Ийм гэр бүлийн асуудлыг шийдэхийн тулд УИХ Хүүхэд харах үйлчилгээний тухай хууль баталсан. Хуулийг хэрэгжүүлэх ёстой.
Үргэлжлэлийг ЭНДЭЭС уншина уу.
Хүүхэд харах үйлчилгээний төв нэртэй “хашаанууд” хот, хөдөөгүй бий болж эхэллээ. Энэ үйлчилгээг манайхан Монголд анх удаа нэвтэрч буй, шинэ зүйл мэтээр санаад байх шиг. Үнэндээ ийм үйлчилгээ манай орны хаа сайгүй байдаг юм шүү дээ. Түүнийг хувийн цэцэрлэг гэж өргөмжилдөг боловч үнэндээ үзүүлдэг үйлчилгээ нь хүүхэд харах төдий.
Үгээ тод, цэвэр хэлдэг дөрвөн настай охин маань заримдаа “Дай дай”, “Най най” гэх мэтээр дөнгөж хэлд орж байхдаа л гаргаж байсан авиагаа давтан, хэлээ зажилдаг болчихлоо. Явж байсан цэцэрлэг нь үүдээ барьсан тул өөр цэцэрлэгт өгснөөс хойш ингэж нялхраад байгаа юм. Өмнөх цэцэрлэг нь хүүхдүүдээ бага, ахлах бүлэг гэж хоёр хуваадаг, манай “нөхөр” ахлах бүлэгт нь явдаг байсан тул хэлээ зажлах нь байтугай том хүүхдүүдтэй ана мана үзэлцдэг байлаа.
Харин одоогийн цэцэрлэгт нь нэг ойтой нялзрайгаас эхлээд ирэх намар сургуульд орох “зөнөгүүд” бүгд нэг л өрөөнд өдөржин хамт байдаг. Үүгээр зогсохгүй сургуулийн сурагч байдаг гээд бод доо. Охин маань цэцэрлэг дээрээ өдөр унтаж чадахгүй байгааг саяхан л мэдэв. Жаахан хүүхдүүд нь уйлж чарлалдаад унтуулдаггүй гэнэ.
Цэцэрлэг бол сургуулийн өмнөх боловсролын байгууллага. Гэвч хувийн цэцэрлэгүүдийг ингэж хэлэх арга үнэндээ байдаггүй. Дөрвөн хананы дунд янз бүрийн насны хүүхдүүдийг өдөржин хашаад, гадаа ч гаргадаггүй ийм газрыг цэцэрлэг биш, хүүхэд харах үйлчилгээ гэж нэрлэвэл таармаар санагддаг юм.
Улсын цэцэрлэгүүд л хүүхдүүдийг нас насаар нь бүлэг болгон тусад нь байлгаж, сургуулийн өмнөх боловсролыг жинхэнэ утгаар нь олгодог юм билээ. Улсын цэцэрлэгт хүмүүждэг хөршийн маань хүүхэд хувийн цэцэрлэгт явдаг миний охиноос илүү мэдлэгтэй. Наад зах нь 20-ийн дотор цээжээр тоо бодож, жишнэ. Хормогчны театр, хуруу хүүхэлдэй гээд олон сонирхолтой аргаар улсын цэцэрлэгүүд багачуудын нүдийг тайлдаг бол миний том хүүхэд төлбөрөө төлөөд цэцэрлэгт явдаг атлаа нэг, хоёр настай жаалуудыг асарч, эгчийн үүрэг гүйцэтгэсээр зургаан нас хүрсэн дээ.
Сургуульд орохынх нь өмнөх хэдэн сард багш хөлсөлж байж хүүхдээ 20-ийн дотор тоо бодуулж, 100 хүртэл тоолуулж, 35 үсэг нүдлүүлж, гарыг нь зүгшрүүлсэн. Сар бүр цэцэрлэгт 350 мянган төгрөг, жилийн 12 сард нийтдээ 4.2 сая төгрөг (Сургуульд ортол таван жил) төлсөн хэрнээ дахиад сургуульд бэлтгэх гэж багш хөлслөх хэрэг гарсан. Ямар вэ дээ.
Гэхдээ бас ч гэж гэртээ байсаар сургуульд орсон хүүхдээс дээр. Ядаж л багш гэж хүн байдаг, үгэнд нь орж, үүрэг даалгаврыг нь биелүүлэх ёстой гэдгээ ухамсарлана. Хүний хүүхдүүдтэй харилцаж сурна. Нүүр хагарна. Ээж ааваасаа хол байж, биеэ даана. Учиргүй соёлтой, хүмүүжилтэй, мундаг хүн болохгүй ч нийгмийн амьтан болох суурь тавигдана.
Хүүхэд харах үйлчилгээний газрууд яг ийм л байх болно. Гэхдээ та, биднийг цэцэрлэг гэж хуурахгүй, хүүхэд харах үйлчилгээ гээд ил тод зарлачихаж байгаа юм. Илүү тэнгэртэйд нь олддог улсын цэцэрлэгт хүүхдээ оруулж чадахгүй, хувийнх нь төлбөр өндөр болохоор олон хүүхэд цоожтой хаалганы цаана өдрийг өнгөрүүлж, эцэг эх нь ажлаа тайван хийж чадахгүй яваа. Ийм гэр бүлийн асуудлыг шийдэхийн тулд УИХ Хүүхэд харах үйлчилгээний тухай хууль баталсан. Хуулийг хэрэгжүүлэх ёстой.
Үргэлжлэлийг ЭНДЭЭС уншина уу.